شهرها و معماری چگونه به ویروس کورونا پاسخ می دهند؟
آیا ویروس کرونا ما را نگران می کند؟ بله ، فراتر از عجله برای درمان های بهداشتی ، به نظر می رسد که شهرها با استفاده از معماری و برنامه ریزی استراتژیک شهری به عنوان ابزاری برای مهار ویروس کرونا، واکنش نشان می دهند.
چه چیزی راجع به ویروس کرونا باید بدانیم؟
این ویروس تازه نیست. اولین بار در دهه 1960 شناسایی شد. این ویروس هم در انسان و هم در حیوانات متداول هستند و در حالی که برخی از آنها خطرناک نیستند ، برخی دیگر بسیار جدی هستند. در سال 2003 ، شیوع شدید سندرم تنفسی حاد (SARS) مسئول وقوع مرگ و میر 774 نفر ، سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) در سال 2012 برای 282 نفر کشته و جدید ترین آن – ووهان کروناویروس (فنی شناخته شده 2019-nCoV) – با توجه به افزایش سریع تعداد موارد مشکوک و مرگ آن ، نگران کننده است. ویروس کرونا به عنوان “بیماری زونا” طبقه بندی می شود ، به این معنی که می توانند در حیوانات از روی حیوانات شیوع پیدا کنند. درست مثل مورد SARS در شیوع کرونا، خفاش ها حامل اصلی بودند. سپس خفاش ها ویروس را به حیوانات دیگر منتقل می کردند و سپس آن را به انسان منتقل می کردند
مشاهده تکامل شیوع این بیماری ، شناخت جالبی در مورد واکنش شهرها (چه در چین و چه در خارج از آن کشور) به بحران را نشان می دهد. از زمان شیوع گزارش در تاریخ 9 ژانویه توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، بازار گوشت ووهان ، که منشا ویروس کرونا است ، بسته شد و لباسهای ایمنی مورد استفاده مردم قرار گرفت. دو هفته بعد ، شهر ووهان در محاصره قرار گرفت و به سرعت پس از آن ، این منطقه به 15 شهر (از جمله دیزنی لند شانگهای) گسترش یافت. در کل ، در طول سال جدید قمری چین ، 56 میلیون نفر با قطع کردن حمل و نقل عمومی و جاده ای،از ارتباط فیزیکی با دنیای بیرونی منع شدند. برای تجسم این مقیاس،لازم است بدانید که 209 کشور، جمعیت کمتر از 56 میلیون نفر دارند!
جوامع چگونه به این امر واکنش نشان می دهند؟
جالب اینجاست که دو سو در مورد گزارش های منتشر شده در این مورد وجود دارد ، یکی که برخلاف صحنه هایی که شبیه به شهر ارواح است، ساکنان در حال ساختن و نصب تابلوهای حاوی شعار از بالکن هستند تا روحیه خود را حفظ کنند.سوی دیگر اقدامات عملی از سوی غیرنظامیان برای خلق فضاهای ایزوله درونی در مناطق گسترش ویروس است،در گزارشی از SkyNews ، اقدامات ساختاری در قالب دیوارهای آجری پیش ساخته در تلاش برای جلوگیری از دسترسی خارج از افراد به مناطق منتخب در شهر ، ظاهر شده است. این دیوارها با علائمی همراه است که می گویند: “ورود افراد خارجی(خارج از شهر) ممنوع” . همچنین ساکنان پست های بهداشتی داوطلبانه ایجاد کرده اند. ساکنان این کار را به دستور مقامات دولتی انجام نمی دهند بلکه در تلاش هستند تا جامعه را از خطرات شیوع ویروس محافظت کنند. یک تمایل طبیعی برای ایزوله کردن شهر در بین ساکنین مشاهده می شود. اما این برای ساکنان چه معنی دارد؟
پناه گرفتن در خانه ها ، در این شرایط ، برای دوره های طولانی ، شهرهای وابسته به ماشین را آزمایش می کند ، زیرا ساکنان فقط برای خرید بقالی بیرون می روند این مسئله مشکل ساز است زیرا برخی از جاده ها بسته است و گروه های زیادی از مردم به دلیل متمرکز بودن مراکز خرید شهری، به نقاطی منحصر به فرد برای خرید می روند. دروس نیکوس سالینگاروس (استاد و همکار ArchDaily) و کارلوس مورنو (که در حال حاضر “15 دقیقه شهر” را دنبال می کند) در اینجا با ارزش است زیرا می دانیم که برنامه ریزی متمرکز ممکن است در این حالت منجر به افزایش احتمال عفونت ویروس شود. عدم تمرکز در این حالت نه تنها با از بین بردن نیاز ماشین به طور کامل وابستگی خودرو را کاهش می دهد بلکه باعث تحکیم جامعه در مقیاس های کوچکتر می شود زیرا جوامع کوچکتر اگر تصمیم به جدا شدن از شهر بزرگتر گرفتند باز هم می توانند کار کنند.
از نظر ساختار و معماری
چین منابع باورنکردنی سرمایه گذاری شده برای تأمین نیازهای بهداشتی خود را داراست. ساخت بیمارستان 1000 تختخوابی با مهلت تکمیل تنها 6 روز آغاز شد (انتظار می رود 3 فوریه تکمیل گردد). پس از این ، اعلام شد یک بیمارستان دیگر به ظرفیت 1300 تخت که مهلت تکمیل آن 15 روز است نیز ساخته می شود. در همین حال ، ساختمان ها در زمان هایی رکورد شکننده بازسازی می شوند تا برای تعداد فزاینده بیماران ، که در حال حاضر در بخش های بیمارستان بستری هستند ،آماده پذیرش شوند. اوضاع به حدی بد است که گزارش شده است که پزشکان پوشک پوشیده اند تا با توالت رفتن وقت خود را تلف نکنند. تقاضا برای ساخت و ساز فوق العاده سریع است و مسائل مربوط به پایداری معماری به نفع بقای انسان کنار گذاشته شده است.
انتظار می رود برای اقتصاد شهری عوارضی وجود داشته باشد و این نمی تواند مورد توجه قرار نگیرد.زیرا شهرها بیش از 80 درصد در تولید ناخالص داخلی مشارکت می کنند. از وقوع سارس ، تأثیر اقتصادی تخمینی 12-18 میلیارد دلار تنها ناشی از صنایع گردشگری ، مسافرتی و خرده فروشی به دست آمده است. تخریب ویروس زیکا در پایان آن تخمین زده شده که هزینه های اقتصادی محلی در مناطق آسیب دیده را بین 7-18 میلیارد دلار داشته است، در حالی که ویروس ابولا در سال2015 باعث از بین رفتن 2.2 میلیارد دلار آمریکا در تولید ناخالص داخلی سه اقتصاد (گینه ، لیبریا و سیرالئون) شده است. از آنجا که برای محاسبه تأثیر اقتصادی ویروس کرونا در 15 شهر و تأثیرات حاصل از آن بر اقتصاد چین ، خیلی زود است ، انتظار می رود برنامه ریزی اقتصادی مقاومتی مورد بررسی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که در شیوع آینده عملکردهای اقتصادی شهری حتی اگر با سرعت کاهش یابد، ادامه خواهد یافت.
داشتن فناوری پیشرفته در کنارمان می تواند کمک کند
، زیرا شهرهای ما به دلیل افزایش محبوبیت شهرهای هوشمند ، به طور فزاینده ای به یک زمین بازی برای شرکت های ICT تبدیل می شوند ، جایی که پیش بینی می شود بازار IoT منفجر شود و به 20 میلیارد در سال جاری (2020) و 41 میلیارد در سال 2025برسد. این ثروت از داده ها به عنوان عجله طلایی جدید ایجاد شده اند ، اما به دلیل نگرانی از حریم خصوصی انتقاداتی وجود دارد مبنی بر اینکه استفاده از آن عمدتاً توسط شرکتهای بزرگ ICT برای منافع پولی محدود است. از این رو ، ارتباط بین داده ها بین دستگاه های شهر هوشمند و سیستم های مختلف را محدود می کند. این روش داده تقسیم شده بهره وری را که مستعد چنین مفاهیمی هستند ، منفی می کند ، جایی که می توان مجموعه داده ها را از طریق ابزارهای هوش مصنوعی (AI) پردازش کرد. با این حال ، حتی با مجموعه داده های محدود ، شیوع تاج ویروس 9 روز قبل تر توسط یک الگوریتم هوش مصنوعی کانادایی شناسایی شد. با این وجود ، با اطمینان از اینکه کالیبراسیون پروتکل های مربوط به اشتراک داده ها ، برای حذف کلیه موانع موجود در به اشتراک گذاری اطلاعات ، قرائت های دقیق تری را می توان از طریق مجموعه داده های بزرگتر بدست آورد و برای این کار ، نیاز به استاندارد سازی پروتکل ها بین اپراتورهای شهر هوشمند و تولیدکننده دستگاه وجود دارد.
در مرحله بعد، با توجه به اینكه جهان این بیماری همه گیر را از نزدیک مشاهده می كند ، لزوم افزایش بحث و گفتگو بین ذینفعان مختلف ، گسترش حوزه بهداشت برای دیگران است. شامل سازمان های معماری و شهری ، مانند اتحادیه بین المللی معماران (UIA) ، انجمن بین المللی برنامه ریزان شهر و منطقه ای (ISOCARP) و سایر افراد در کنار شرکت های بزرگ فناوری اطلاعات و ارتباطات. بحث در مورد آینده شهرها ، در دنیای شهرنشینی فعلی ما ، تنها درصورتی که همه بازیگران، روابط پیچیده بین ابعاد مختلف شهری – از جمله موارد اجتماعی- را درک کنند ، می تواند نتایج پایدار داشته باشد. بر این اساس ، متخصصان طراحی باید صدای خود را اعلام کنند. این مهم است که ما در بحث شرکت می کنیم ، زیرا شاهد یک فاجعه جهانی هستیم. به عنوان حل کننده مشکل ،در صورت گسترش ویروس در هفته های آینده ،ما می توانیم همکاری مشترک در راستای مطالعه چگونگی تأمین امکان قابل زندگی شدن شهرهای چین و در سایر کشورها و اقتصادهای کمتر توسعه یافته، انجام دهیم.
منبع : Archdaily
